U zavisnosti od Vaše motivacije, spremnosti, vremena otvara se jedan od ova dva procesa. Nekada su klijenti spremni da se bave isključivo jednom temom sa fokusom na konkretan problem. Neretko se u praksi psihoterapija i savetovanje prepliću, iz jednog procesa narasta drugi. Kako odnos napreduje,  klijent može uvesti i druge teme. Zajedno sa psihoterapeutom u djalogu definišu se ciljevi i očekivanja koja imate. Tokom odmicanja procesa vrši se evaluacija (procena) željenih ishoda i promene, kada se ciljevi mogu i redefinisati.

Bilo da se dominantno bavimo jednom temom,  istraživanjem načina rešavanja problema ili za cilj imamo postizanje dubljih promena ličnosti, ono što po istraživanjima psihoterapijskog procesa, najviše doprinosi promeni je terapijski odnos. Terapijski odnos (terapijski savez psihoterapeuta i klijenta) je specifičan i lekovit. To je siguran odnos, odnos poverenja, koji se sa psihoterapeutom postepeno gradi i razvija i drugačiji je od svih drugih važnih odnosa u klijentovom životu. To je tako zato što se psihoterapeut u tom odnosu vodi naučnim saznanjima, istraživanjima akreditovanih, priznatih terapijskih orijentacija sa ciljem pomaganja klijentu.

Ne postoji tačan broj seansi za koji možemo reći da će se nakon njihove realizacije promena desiti. Terapeut i klijent zajedno stvaraju put ka promeni. Ona se ne dešava odjednom. U pitanju je proces. Klijent se menja onoliko koliko je spreman uz podršku terapeuta. Dobar terapijski savez terapeuta i klijenta u kojem se klijent oseća sigurno  je jedan od značajnijih prediktora promene.

Potreba za  ličnim prostorom, kako fizičkim tako i u psihološkom smislu, postaje izražena u periodu adolescencije.  Dešava se da adolescenti ne žele da uključe roditelje u terapijski proces.  Priprema za “napuštanje porodičnog gnezda“ je samo jedan od zadataka adolescentnog perioda. Adolescentima je važno da započnu proces odvajanja (separacije) od porodice. Nekada terapiju vide kao mesto za odigravanje pomenutog procesa separacije,  Obično stariji adolescenti (od 18 iviše godina)  započinju psihoterapiju kao individualni proces, sa eventualno povremenim pozivanjem važnih osoba u dogovoru sa terapeutom. Ipak, za mlađe adolecsente pored individualnih seansi, u strukturu terapijskog procesa ulaze i seanse kojima prisustvuju roditelji sa detetom, kao i roditelji nasamo.